Ik voel me dankbaar. Ik kom net terug van vakantie uit Denemarken en Zweden. Heerlijke vakantielanden. Waar we 10 prachtige dagen gehad hebben. Met 20 graden, zonnetje/wolkje en af en toe een bui. Zoals een echte Scandinavische beleving ook hoort te zijn. En sinds ik terug ben, stroomt de interesse in mijn praktijk direct. Meestal is de zomerperiode een rustige periode. Ik moet zeggen, dat ik in juli ook bewust zelf een stapje terug heb gedaan. Genoeg op mijn bordje die maand. Vervolgens is het altijd even spannend. Want vaak blijft het dan ook even stil. Ook niet zo gek natuurlijk in deze vakantie periode. Maar het blijkt steeds weer, dat jullie mij toch weer weten te vinden. En dat maakt mij oprecht zo dankbaar!
Voor mijn gevoel word ik dit najaar echt uitgenodigd om verder de diepte in te gaan. In jullie intake gesprekken, hoor ik heftige verhalen van trauma. Ik mag met mensen gaan meelopen op hun weg naar herstel, op hun weg uit herstel van trauma. Diep geworteld trauma. Het raakt mij, dat ik jullie vertrouwen krijg, om aanraking als tool bij jullie te mogen gaan inzetten. Om de balans samen te gaan verbeteren met behulp van Tactiel Stimulering. De balans binnen het zenuwstelsel. Ofwel de balans tussen het sympathische zenuwstel (van waaruit de vecht/vluchtreactie volgt op stressvolle situaties) en parasympathische zenuwstelsel (verantwoordelijk voor de veiligheid en rust in het lichaam). Om zo meer in ontspanning te kunnen leven.
Dankbaar lieve vrouwen, dat jullie op mijn pad zijn komen.
